هنر درمانی یک رشته ترکیبی می باشد که از اصول و نظام موجود در هنر و روان شناسی تشکیل شده است.

در این روش از یک فرآیند خلاق، برخی بخش ها که توسط هنر در درمان ایجاد شده است، و از یک بخش سوم که مربوط کار هنری می باشد، استفاده می شود.

طرز کار این روش به نحوی است که به افراد درمانجو، برای تقویت خود آگاهی، پیدا کردن عواطف، شناسایی تضادهای عاطفی حل نشده، بهبود مهارت های اجتماعی و افزایش عزت نفس کمک می کند.

هدف اولیه هنر درمانی عبارت از کمک به افراد دارای مشکلات روان شناختی و عاطفی است تا این افراد بتوانند به سطوح بهزیستی شخصی و سطوح بالای عملکردی دسترسی یابند.

برای درمان موفق در این روش، هیچ یک از موارد مربوط به تجربه هنری قبلی یا توانایی هنرمندانه طبیعی، مورد نیاز نمی باشند.

افراد درمانجویی که به متخص سلامت روانی مراجعه می کنند و فاقد توانایی های ذکر شده باشند، می توانند با استفاده از هنر درمانی، به وضعیت بهتری دست یابند.

از تاریخچه تا تکنیک های هنر درمانی
تاریخچه و توسعه هنر درمانی
پیشبردهای صورت گرفته در این زمینه
مشکلات سلامتی که توسط هنر درمانی رفع شده است
تمرینات و تکنیک های هنر درمانی
هنر درمانی و هنر درمانی موثر
آموزش و تایید هنر درمانگر
محدودیت ها و نگرانی های مرتبط با هنر درمانی
تاریخچه و توسعه هنر درمانی
هنر به عنوان یک وسیله برای برقراری ارتباط، بیان وضعیت شصی، تعاملات گروهی، تشخیص و حل تضاد در طول تاریخ کاربرد داشته است.

در طول هزاران سال، در فرهنگ ها و مناطق مختلف جهان از بت های دست ساخت و طلسم ها، که به صورت نقاشی ها و علائم مقدس بودند، برای درمان بیمار استفاده می شد.

هنر درمانی به عنوان یک رهیافت درمانی منحصر به فرد و دارای مقبولیت عمومی، اخیرا ایجاد شده و مربوط به سالهای میانی قرن ۲۰ ام می باشد. ظهور هنر درمانی به عنوان یک حرفه در ایالات متحده و اروپا، به صورت مجزا و همزمان صورت گرفته است.

هنر درمانی تکنیک ها آموزش و اهداف (3)

هنر درمانی چیست؟
واژه “هنر درمانی” اولین بار در سال ۱۹۴۲ و توسط هنرمند انگلیسی، آدرین هیل، ضرب و استفاده شد. وی مزایای سلامتی مربوط به ترسیم و نقاشی را در بهبود بیماری سل کشف کرد.

در دهه ۱۹۴۰، برخی از نویسندگان رشته سلامت روان، کار درمانی خود بر روی درمانجوها را به صورت “هنر درمانی” توصیف کردند.

به دلیل نبود دوره های هنر درمانی رسمی یا برنامه های آموزشی در آن زمان، این متخصصان سلامت بر اساس یک سری اصول دیگر، که تحت نظارت روان پزشک ها، روان شناسان یا دیگر متخصصان سلامت روان بود، آموزش می دیدند.

پیشبردهای صورت گرفت در این زمینه
مارگارت نامبراگ ، هانا ویتکوسکی ، فلورنس کن ، ادیت کرامر ، و الینور اولمان ، چهار نویسنده تاثیر گذار مربوط به دهه ۱۹۴۰ بودند که پیشبردهای مهمی را در توسعه هنر درمانی، به عنوان یک رشته مجزا داشتند.

در بیشتر منابع، ماگارت نامبر، به عنوان “مادر هنر درمانی” یاد می شود.

در سال ۱۹۱۵، وی مدرسه والدین را در شهر خود، نیویورک، تاسیس کرد.

همچنین وی به عنوان اولین موسس نهضت هنر درمانی آمریکایی شناخته می شود. نامبراگ معتقد بود که کودکانی که اجازه می یابند تا خلاقیت های خودشان را بروز دهند و به موضوعاتی بپردازند که به آن علاقه دارند، روند بهبود سلامتی بهتری را تجربه می کنند.

نامبراگ، تحت تاثیر نهضت روانکاوی که در آن دوره ارجحیت داشت، فرآیند خلاقانه را به عنوان یک متدلوژی مشابه با بیان لفظی در نظر گرفت.

وی فرآیند خلاقانه را به عنوان یک وسیله ای برای بیان و اظهار موارد سرکوب شده، تفکرات و عواطف ناخودآگاهانه فردی در نظر گرفت. مارگارت بر این عقیده بود که ترکیب اظهارات اشاره ای وضعیت ذهنی فرد با جنبه های شناختی و کلامی تجربه، می تواند به درمان فرد منجر شود.

منبع :مشاوره خانواده-هنر درمانی